Live muziek, daar kwispelt m’n staart van. M’n vriendin had deze zondagmiddag kaarten voor een buurthuis optreden van Swinder, m’n Groningse variant op de band Skik. Heel aardig van haar, maar onze dochter sliep te lang, dus mocht ik alleen heen. Lief van haar!

Mooi op tijd voor de tweede set van drie kwartier arriveerde ik in de Oosterpoort wijk. Daar stonden ze: twee (elektrische) gitaren, bas, piano en drums. Met m’n chocomelk aan de statafel was dit een fijne zondagmiddag. Mannen met bier om me heen zeiden dat het goed was. Ze knikten met hun hoofd op en neer. Een kleine honderd man stond te kijken, wat eigenlijk gek is bij muziek. Heupen werden in bedwang gehouden, voetjes bleven stijfjes op hun plek, schouders werden tot kalmte gemaand. Dansen zit ons blijkbaar niet in ’t bloed. Als Groningse band zullen ze niet anders gewend zijn.

De muziek had fijne melodietjes, met rustige momenten die opbouwden naar bondige hoogten. Als de zanger met gitaar alleen speelde, vielen de anderen op het juiste moment in. Een mooi geheel, ik knikte ook met m’n hoofd op en neer. Nou, dan moesten ze het wel weten. Uitbundiger konden ze ons als publiek niet krijgen.