“Ik snap niet dat ze daarvoor mensen vinden!” heeft mijn wijlen oma gezegd. Ze sprak over de mensen die in de film doodgeschoten werden. Tevens sprak ze verontwaardigd en ongelovig over een man die op zondag op televisie was, terwijl hij de avond ervoor was doodgeschoten in een andere film. “Dat kan toch niet! Gisteren is hij dood gegaan en nu leeft hij weer!” Ik zie mijn oma al helemaal voor me terwijl ze het zegt. Wanhopig zoekend naar een antwoord op het mysterie.
“Niet van deze tijd zijn” is soms lastig, maar ik vond de opmerking over mijn oma schitterend. Gisteren hoorde ik hem, mijn moeder vertelde het mij terwijl wij het Sint feest vierden met de familie. Tijdens familie aangelegenheden hoor je nog eens wat over vroeger. Daar zitten soms mooie verhalen bij. Net als bij de gedichten van de Sint. Potverdikkie, wat kreeg ik een mooie gedichten van mijn zusje (zo bleek achteraf). Dat was even fijn. Ik kreeg alleen geen ticket naar Zuid Afrika zoals ik had verzocht, dat was een het enige minpuntje van de avond. Hoewel ik dat van tevoren had kunnen weten aangezien het budget zijn beperkingen had.
Zoals ik enkele columns geleden al vertelde gaan mijn twee nichtjes daarheen in het voorjaar en als ze er toch zijn… kan ik net zo goed een bezoekje aan ze brengen. Dat is echter een potentieel plan, zoals wel meer dingen. Zo vertelde Fix Up dat het hem een leuk plan leek om in de winterstop op fietse naar Leiden te gaan, naar zijn familie, met een tussenstop in Apeldoorn. Hij beweert dat we in een dag dat stuk op z’n Bartjes kunnen fietsen. Ik moet het nog zien. Mijn hoofddroom blijft echter nog: wandelen en liften door Europa enkele maanden lang. Met Europa bedoel ik dan: Frankrijk, Italië, Spanje, Zwitserland, Oostenrijk, Engeland, Ierland, verder naar het oosten in Europa hoef ik niet persé, misschien Turkije en Griekenland nog. Noordwaarts lijkt me nog wel mooi, Zweden, Noorwegen, Finland. Landen in het oosten van Europa zijn in mijn beleving minder veilig. Die mening kan echter veranderen. De mooiste vorm van reizen lijkt me á la Bear van Ultimate Survival van de Discovery Channel gecombineerd met die van Frans Anders welke in de Nederlandse Man bijt Hond voorkwam en van die gast van de film “Into the Wild”. Wat ik echter geheel anders dan Bear en “die gast” wil, is wél contact maken met mensen. Feest vieren met wildvreemden, verhalen delen, mensen helpen en mezelf testen om “alleen” te kunnen overleven. Want als ik “die gast” vrij vertaald mag quoten, dan is het voor ieder mens goed om één keer in je leven volledig op jezelf aangewezen te zijn om te overleven. Ik geloof dat wel. Voorlopig zit ik echter hier en hier is het fijn. Vannacht praatte ik bijvoorbeeld weer eens met Abke en niet alleen heeft ze mooie ogen, ik durf mezelf bij haar te zijn en dat waardeert ze. Dennis van de fietsen is een goeie gast en samen met van de Waard, Boelen, Kersies en Bamischijf Lubberts blijf ik als één van de laatste in de kroeg over. Lubberts, bij de eerste thuiswedstrijd krijg ik dus een bamischijf van je… het liefst na de wedstrijd, maar jij zei voor volgens mij. De loempia’s van Marc Smit waren lekker en het stagediven ging erin als Ketellapper.
Na twee ronden stagedivend lopend door de kroeg, wilden enkele dames ook. Trendsetters als we waren, stelden wij onze eisen, maar zij waren te lui. Dus het ging aan hun neus voorbij. Wat ook aan mijn neus voorbij ging waren enkele andere mooie dames in de kroeg. Het was zo gezellig waar ik was, dat de tijd voorbij vloog en de tent leegliep. Voor ik er erg in had, waren de mooie dames vertrokken en hoor ik de volgende dag dat Rian er bijvoorbeeld ook was, samen met Paulien en Mirjam. Dat is echter achteraf en achteraf kijk je een koe in de kont.
Nu ga ik nog even een dvd kijken van Kung Foo Panda, één van mijn Sint kado’s waar ik zeer wijs mee ben. Ik wens jullie een goede week toe en tot later!