“Doejedeuropen, ikstavoorjedeur.kusjeknuffeldoegzoen!” Voordat ik besef wat hij zegt, hangt Sjakie alweer op. Ik sta op uit mijn treinstoel en loop naar de deur. ‘Station Groningen’ wordt er omgeroepen. Ondertussen bel ik Sjakie terug. “Ehm waar ben je?” “Voor je deur, doe open.” “Dat wordt lastig…” Een kwartier en een kleine uitleg later, begroet ik de mannen in mijn lokaal. De eerste de beste vrienden zijn er, het feest kan beginnen. Ik bied mijn excuses aan, het is ze weer gelukt om eerder op mijn feest te zijn dan ik ben. Toen ik 30 werd, ging het net zo.
Met zijn vieren hangen we lekker enthousiast in onze stoelen. Met kwispelende staarten barsten we van het plezier om elkaar weer te zien. “Hoe is het?” “Heel de dag zit je al te bitchen!” “Ik ga weer in het eerste voetballen.” “Haha.” “Ja.” “Tjonge jonge, dat bier is tot 2012 houdbaar.” “Bier is vies.” “Dat kan wel weg.” “Je huis al verkocht?” “Nee, maar we hebben kijkers. Een hoer uit Groningen komt dan langs.” “Die ken ik wel. Die kan’t wel betalen!” “Nou die nieuwe tafel is wel handig zeg.” “Je hebt geen gordijnen.” “Ja, en dat kamerscherm blokkeert de gluurnegerbuurman zijn uitzicht op vrouwelijk naakt. Daar kwam hij laatst al over klagen.” “Ik vind helemaal mooi.” Ik vind het zo tof dat ze er zijn. Al spenderen we de hele avond/nacht zo, dan kwispelt mijn staart nog. Maar er komen meer kersen op de taart.
“Zeg, waar moet ik heen? We staan naast een kinderdagverblijf.” Het is dé Daat. Één navigatieregel later en we hangen op. Dan rinkelt mijn telefoon weer – “Hallo, we staan voor je deur!” Ik open de deur. “Kun je vliegen ofzo? Dat was snel.” “Voor jullie wel.” De ene toffe gast volgt de ander op en ik weet niet zo goed waar ik met mijn enthousiasme heen moet. Ik glunder ervan. Via Facebook laat Kamiel weten dat hij ook komt, en inderdaad, met een presentje staat hij onverwacht voor me. Hoera! Steven en Folkert arriveren en het lokaal barst uit zijn voegen van stoere gasten. Anke en Irene smokkelen stiekem Lynn naar binnen en ik knijp een oogje toe. “Ik ben er niet,” zegt ze. Maar ik ben blij dat de filosofische psychologie studente mee kwam. Met haar nam ze de mooie herinnering aan een tof gesprek mee. Een onverwacht gesprek, op een onverwachte plek. Zo bezorgt iedere bezoeker mij een glimlach. Hun aanwezigheid bezit de liefde van herinneringen. Deze avond brengt al dat moois tot één grote apotheose voor mij. Ze zijn hier voor mij, wat tof!
Op Leow, Hoan en Edwin heb ik gedronken. Mooie vrienden die helaas niet aanwezig konden zijn.
Voordat ik wist wat me overkwam, namen de eersten alweer afscheid. De tijd vloog! Nu ik dit schrijf, probeer ik me van alles te herinneren van de nacht. Wat heb ik gedaan vanaf het moment dat iedereen binnen stroomde? Het was een roes. Ik weet dat Suzan vertelde over haar erkende leerbedrijf die vol zit. Dé Daat is brandweerman leerling die meer mag doen, maar wat? Feike wordt altijd verlegen in gezelschappen. Lynn dronk fris in plaats van wijn dit keer. Anke en Irene sprak ik pas goed bij het afscheid nemen. Joost, Sjakie en Sander zijn de besten. Dörte, de zonnebloemen staan nog steeds in mijn waterkoker door gebrek aan een vaas. En af en toe zie ik het flesje met bellenblaas sop aan voor frisdrank. Kamiel, de portfles heb ik aan mijn vader gegeven. Bedankt! Hij was er heel blij mee! Folkert glimlachte toen hij me feliciteerde, en ik was blij dat de pianoklus hem geen blijvend letsel had opgeleverd. Steven – betrapt! Met je kaartspellen…Kamiel bedankt!
Vervolgens herinner ik mij de invasie van huisgenoten. Er werd gevoetbald in mijn kamer, en op de gang. Wat resulteerde in slaperige andere huisgenoten die uit bed kwamen om te zien wat in hemelsnaam hun uit de slaap had gehaald. Probleemloos schaarden zij zich in het voetbalgedruis op de gang en volgden zij naar m’n lokaal waar we met instrumenten van de buurman als Josti band tekeer gingen. Ik vond helemaal mooi! Maar waar zij rond vier uur naar bed gingen, bezocht ik Anne & Rita in de Twister. Bedankt dames voor een mooie en passende afsluiting van het feestje! Vandaag liep ik nog enthousiast op mijn familiefeestje in Beilen rond, maar dat kan best zijn omdat ik nog dronken was.
Tegen alle Facebook vrienden wil ik zeggen – bedankt voor jullie berichten, ik ook van jullie! Op naar de 93!