Telefoonloze week deel 2
  • 8 juni 2015
  • Alfons
  • 0 reacties

‘Is er iets?’ Ik ontvang het bericht via de whatsapp.
‘Nee, hoezo?’ antwoord ik.
‘Je lijkt wat koeler en afstandelijker de laatste dagen.’
‘Potverdikke, dat was niet m’n bedoeling,’ en ik leg uit dat ik de laatste dagen telefoonloos probeer te zijn.
De zender is gerustgesteld, ik bedank haar voor’t informeren.

Telefoonloos de dagen doorkomen is zo makkelijk nog niet, in het begin althans. Als mensen er echter eenmaal van op de hoogte zijn, houden ze er ‘rekening’ mee. Wanneer ze het nieuws voor het eerst horen, kijkt men verwonderd. In tweede instantie vinden ze het maar wat onhandig, maar bij een derde keer vragen ze me: ‘Neem je je telefoon mee als je de stad inkomt?’ Wat als een vraag klinkt, maar als gebiedende wijs enkelvoud is bedoeld.

Geen telefoon op zak hebben vind ik fantastisch. Ik houd er van om niks in m’n broekzakken te dragen. Bijkomend voordeel is dat het de andere mens ontregeld tot in angstigheid. ‘Maar hoe vind ik je dan?’ Vaak ben je te bange. De zin – ‘Afspraak is afspraak’ zal weer gebruikt worden. Niks geen laatste minuut wijzigingen wat onrust in de pokkel brengt. Rust en overzicht mogen als autistische voorkeuren overkomen, probeer ze maar eens uit, en je zult zien: het smaakt naar meer.

Er zijn nog geen reacties