Fier en fruitig liep ik over de rustige straat richting het festival om de hoek. Opeens floot iemand het welbekende ‘PFIET PFIEUWWW’ ten teken dat iemand z’n verschijning op prijs werd gesteld. Voor mij hield een jongedame met lange benen plots halt en draaide zich om. Ze keek mij vernietigend aan en haar hand reikte naar haar oordopje. Ze hield mij voor de bouwvakker belediging verantwoordelijk en het leek erop alsof ze al haar opgespaarde woede op mij wilde botvieren. Dit was een uitstekende reden om de normaliter immer aanwezige oordopjes uit te doen, hier wilde ze wel met al haar aandacht bij zijn.

Mannen. Hoe durfde deze vertegenwoordiger van één van de minste geslachten haar als object te behandelen?! Een object! Haar glazen plafond was de vaste grond van de man, maar niet langer! Ze had zich voorgenomen om zich te verzetten tegen dergelijke dagelijkse praktijken en voor gelijkheid te vechten!

Dus voordat ik ook maar iets van haar woede zou voelen, wees ik naar rechts waar m’n verloofde liep die naar mij had gefloten. Haar oordopje ging weer in, enigszins teleurgesteld zette ze haar pas voort.