Ik dacht direct, laat ik Edward eens even bellen.

“Edward, Fons hier. Hoe is ie?”
“Fijn fijn, bij jou?”
“Vliegje in m’n oog, verdoem ze.”
“Ik heb er èèn in me bek, heerlijk.”
“O ik wist niet dat jullie vliegen aten?”
“Al het eten wat me gratis in de bek vliegt, zeg ik geen nee tegen.”
“Zo ist maar net.”
“Heb je daar vaker last van, vliegen in je oog?”
“Neu, vandaag wat vaker, fiets nu door Hooghalen op weg naar Beilen. Gewerkt he. Hoe vermaak jij je?”
“Prima prima, net ff bij Para Kietje langs gewipt. Natuurzaad moet nu eenmaal gezaaid worden.”
“Waar gezaaid wordt, wordt geoogst.”
“De vruchten zullen door mij geplukt worden.”
“O trouwens, wil je nog het laatste nieuws horen? Tiz eigenlijk geheim, maar jij bent het.”
“Ik kan het wel zijn, maar een geheim moet geheim blijven zolang het dat is. Ik draag al de last van een geheim bij me. Dat anker is mij al èèn teveel. Doch het is mij toevertrouwt, dus zal ik het blijven dragen.”
“Bewonderenswaardig Edward, een egel naar mijn hart.”
“Vertel het de wereld.”
“Dat zal ik doen, mijn wekelijkse column zal je karaktereigenschap vermelden.”
“Een wekelijkse column, zozo. Gaat je dat goed af?”
“Vaak wel. Dan ratel ik woorden aan elkaar waaruit blijkt dat ik het alfabet van a tot z ken.”
“Een kunst Fons, het is mij niet toevertrouwt. Ik heb eens een cursus ‘3 poot blind typen’ gevolgd bij Olga de Uil. Een cursus speciaal voor Barend Buizerd, Sulfiet Spitsmuis en mijzelf.”
“Heeft Sulfietje dan ook drie poten?”
“Naar mate de cursus vorderde steeds minder zelfs. Barend en Olga nibbelden elke les aan haar. Toch bleef ze maar komen. Sulfie mocht namelijk gratis meedoen zolang zij de catering verzorgde en wat Fietje voor niets kon krijgen, dat kon ze niet laten lopen. Nou de catering verzorgen dat deed ze, tot aan haar dood toe.”
“Donders, dat bosleven gaat niet altijd over rozen.”
“Zo is het en zal het blijven. Jij nog wat bijzonders gedaan?”
“Wel, het blijkt dat wanneer ik alleen fiets, ik liedjes begin te zingen. Melodieën en teksten als nooit tevoren bedacht vertolk ik als een nachtegaal in gevangenschap.”
“Oei ik kende ooit z’n nachtegaaltje. Die voelde zich niet vrij.”
“Dat klopt.”
“Het kwam haar liederen niet ten goede. Daar was ze verdrietig om. Ook was ze verdrietig dat ze niet meer buiten kon poepen.”
“Gevangenschap maakt verdrietig.”
“Hoe luid je liedje?”
“Met mijn swans en een goed humeur, geef ik je dag weer kleur. Zo luidt het refrein.”
“Een pakkend refrein. Een hit, of mijn stekels mogen verkleuren waar ik bij sta.”
“Jouw stekels staan je goed.”
“Dank je Fons. Nu ga ik ze maar eens slijpen.”
“Goeiedag Edward.”
“Goeiedag Fons.”