Vanochtend werd ik wakker in mijn kamer in Groningen. Eigenlijk was het vanmiddag en eigenlijk, als ik nog preciezer ben, dan was het gistermiddag (het is inmiddels namelijk half 2 zondagnacht).
Terug naar de glorie van mijn ontwaken. Natuurlijk, mijn slaap was al eerder onderbroken, maar volhouder als ik ben, keerde ik het ontwaken de rug toe en dommelde terug naar dromenland. In dat land vertoef ik graag. Niet alleen omdat ik er een beroemdheid ben (tiz zo, iedereen kent me daar). Het is mijn favoriete hangplek vanwege de roes waarin ik op dat moment verkeer, alles is mogelijk! In mijn dromen kan ik alles en gebeurt het ook nog eens! Wat een wereld!
Toch is het tijdelijk en waarom dat is, dat weet ik niet. Wakker worden hoort er nu eenmaal bij om te kijken of dromen verwezenlijkt kunnen worden. Wakker worden is niet mijn favoriete onderdeel van de dag, hoewel ik me tijdens dit schrijven, besef dat ik er elke dag weer dankbaar voor mag zijn. Laten we stellen dat ik het nogal een grote stap vind om onder mijn warme dekens vandaan te komen. Mijn bed, een old skool bed mede mogelijk gemaakt door opa en oma, is heerlijk ruim en ruikt nog steeds een beetje naar vroeger bij hen thuis. Misschien moet ik mijn bed eens verschonen grap ik tegen mezelf.
De zon schijnt door m’n ramen en de hemel kleurt blauw. De dag is weer begonnen en ik hoef niets. Dat wil zeggen, ik hoef niets te doen voor iemand anders. Voor en van mezelf kan ik een waslijst aan klussen afwerken, slavendrijver die ben ik, maar gelukkig luister ik niet zo goed. Ik lig dus nog steeds in bed.
Na al die jaren ervaring met mezelf, weet ik dat ik een doener ben van nature. Ik heb mijn best gedaan om een denker te worden, maar mijn lichaam bezit teveel energie hiervoor. Er huist dan onrust in mijn lijf en ik kan niet blijven liggen. Niet de gehele dag in ieder geval. Maar hoe kom ik in vredesnaam die drempel over om mijn warme dekens te verlaten om de koude lucht van de kamer te gaan voelen?
Mijn lijf heeft daar vandaag ook een antwoord op gevonden. Als een klok kan ik hem erop gelijk zetten. Mocht ik voor het slapen gaan genoten hebben van cola B, dan weet mijn lijf daar wel raad mee. Ik voel het borrelen en ik weet dat het zover is. Van uitstellen is geen sprake meer en opeens staat er geen drempel in mijn weg. Het bed verlaten komt voort uit pure overlevingsdrang. PFIEUTT!! Ik scheet mezelf zo het bed uit en de dag in. We zijn weer begonnen, veel plezier!