Ik vroeg mij laatst af wanneer ik het stof van zijn toetsen zou slaan. Deze dag was het zover, ik tikte een bedankbriefje voor Buur&Buuf.

Goeiedag beste Buur&Buuf!!

Wat fantastisch al die liefdadigheid.
Ik word er bijna emotioneel van.

Het is zaterdagnacht, 17 mei inmiddels.
Wazig stap ik mijn lokaal uit, een toiletbezoek aanstaande.
In mijn ooghoek ontdek ik iets nieuws.
In de donkerte weet ik een briefje te onderscheiden.
Ik kan er geen zak van lezen.
Ik gooi het licht aan, lees de attente woorden en glimlach een einde weg.
Dit is ja mooi! Buur&Buuf denken aan me.
Het briefje ging gepaard met een kurketrekker.
Een kurketrekker zeg ik jullie.
‘Voor jou en de dame. Om zelf je wijn te openen.’
Legendarische woorden.

Ik lust die meuk helemaal niet, maar de dame pleziert het.
Een attente nachtelijke verrassing.
Mooier kan ja bijna niet.

Kalm an,

Alfons
de buurman

Een bedankbriefje zonder het woord ‘bedankt’ erin viel me achteraf op.