Sinterklaas keek ik altijd naar uit. Of naar het jaarlijkse feestje van opa en oma gaan, waar we ‘gegarandeerd’ vijftig gulden kregen. Dan bedacht ik mij al een maand van tevoren waar ik dat geld aan uit zou geven (datzelfde doe ik nu met mijn belastingteruggave).
Vannacht houd ik de column kort en bondig. Natuurlijk was het heerlijk vertoeven de afgelopen drie nachten. Donderdag op het feestje van Dörte, fijn gezelschap en de nacht was lang. Vrijdagavond in de stad met Kaapstad Miki Mike en Anna (Keri was de sjaak afhaak), wat weergaloos was. En dan natuurlijk de zaterdag, waar het niet op routine voetballen werd, maar keihard werken in brakke toestand voor de drie punten. Dat moest gevierd worden, ook al protesteerde het gezonde verstand. Dus bij de trainert en daarna bij @ werd er gebeukt. Sjakie was fijn gezelschap de hele dag!
Dat was allemaal leuk en aardig, maar wat echter alleen telt voor mij, nu, op dit moment. Is dat ik morgen mijn nichtje op mag halen van haar zwemles. Daar kijk ik naar uit! Als ik al aan haar denk, glimlach ik. Daar word ik blij van. Ze zal praten en verhalen vertellen en dat allemaal alsof ze al een leven achter zich heeft. Vol van wijsheid en overtuigd dat ik geen weet heb van alles wat ze mij verteld. Alles wat ze vertelt is nieuw voor mij, dat klopt ook. Die glinsterende ogen, de trots en het enthousiasme. Als ze een staart had, zou die constant kwispelen. Dat geld ook voor mij trouwens.
Kort en bondig gezegd, daar kijk ik naar uit.