Een onverwachte sms. Ze smst mij dat ze moest lachen om mijn column. Ze noemt mij “jongen van de bank”. Dat is logisch, ik had mij niet anders voorgesteld. Over tien minuten begint het programma “Voor elkaar” van de RVU. Dat wilde zij mij even laten weten en het woord “wouden” bestaat niet. Wie weet tot ooit, als ik haar tegenkom verplaatst in haar rol en zij in de schoenen van nietsvermoedend passant. Zo sluit ze de sms af.
Zo hoor ik niets van haar en zo verrast ze mij. Dat zijn leuke momenten, verrassingen. Kleine onverwachte cadeaus. Alsof er een rode lijn dreigt te ontstaan in mijn columns, tover ik het meisje uit column drie uit de hoge hoed. Zo spontaan ze zich aanmeldt in mijn leven, zo spontaan neemt ze ook weer afscheid van het podium.

Het lot slaat de volgende avond weer toe. Een sms en wederom uit een onverwachte hoek. Nu betreft het een ander meisje. Tijden heb ik haar niet gesproken of gezien, maar mijn telefoon herinnert haar nummer nog. De sms betreft een heads up over haar bestaan en ze nodigt mij uit voor een etentje. Gratis eten sla ik nooit af. De sms zal ik onthouden, wat in het vat zit, verzuurt niet!

Diezelfde dag ontvang ik ook een mail van een tante van mij. Ze heeft een verhaal geschreven en stuurt het mij toe. Of ik er mijn licht over wil laten schijnen? Ik beantwoord dat ik de expertise die ik bezit, zal hanteren. Dit antwoord gaat gepaard met een licht verbaasde, doch blij verraste groet. Tot wederhoren! Morgen zal ik daar eens even mee aan de slag gaan.

Het leven verrast mij. Dat hoort ook zo. Anders was het maar saai. Daarom speel ik mijn muziek ook in willekeurige volgorde af op de pc. Ik laat me graag verrassen door de nummertjes. Dat ze goed zijn, dat is zeker, ik heb ze immers zelf in de playlist gezet. Hoewel Folkert mijn muzieksmaak in twijfel trekt gezien de twee nummers die mijn hyvespagina weergeeft. Ik onthoud zulke dingen. Doch trek ik mij er niet genoeg van aan om mijn keuzes te wijzigen. Nummers vanuit het hart gezongen, dat is waar ik van houd. Soms gooi ik de schroom van mij af en lal een einde mee. Tot er iemand in mijn buurt komt. Dan ga ik over op fluiten. Uit schaamte denk ik. Omdat ik toch graag zing en het tijdens mijn “one-man” theater optreden wil toepassen, zit ik sinds gister officieel op zangles. Zo, verras ik u ook eens. Een achtergrond zangeres en dj heb ik al geregeld. Dus mijn plannetjes worden zo langzaamaan gelanceerd tot realiteit. Ik ben een blij man vandaag!