Ik heb gestagedyved vannacht in de kroeg!
Ik heb met Bening vrouwen bekeken vannacht.
Ik heb kameraden in Groningen gesproken toen ik David meehielp verhuizen.
Vervolgens dook ik een Groningse kroeg in met vrienden uit Beilen.
Met voetbalvrienden wonnen we met vijf tegen twee van Smilde gisteren.
Daarna dronk ik met hen in de kantine.
Om halfbezopen thuis aan te komen en een bodem voor de avond te koken.
Na deze bodem gelegd te hebben was ik welkom bij Wolters zijn feestje.
Hij gaf me een krant van tien jaren oud.
Omdat ik daarin op een foto stond als jong broekie.
Hij had em bewaard.
Hij dacht aan me.

Het is mooi vrienden te hebben.
Om met ze te eten bij de pizzeria.
Met ze te praten over vroeger.
Over de blonde stagiaire die Rene en mij in groep acht met haar aanwezigheid welkom heette in de hormonale pubertijd.
De diadora’s die we samen droegen.
Hij de groen zwarte met kleine nopjes.
Ik de zwarte zaalschoen met oranje gele felle kleuren.

Jord en Al groeide ik mee op.
Hoewel Jasper en ik later kennis maakten, was het met zijn vieren goed vertoeven in de kroeg vrijdag.
Gewoon bij elkaar zijn omdat het kan.
Omdat we ouder worden en banden groeien.
Wijsheid en onkunde delend.

Het leven loopt soms anders dan verwacht.
De vraag is dan ook wie heeft die verwachtingen geschapen?
Als het leven moet voldoen aan verwachtingen, hoe kunnen we dan nog open staan voor het onbekende?
En de toekomst is het onbekende.
Elk moment van de dag is nieuw.
Verwachtingen gaan gepaard met succes aan de ene kant en teleurstelling aan de andere kant.
Succes laat je genieten.
Teleurstelling niet.

Het klinkt als ‘goed’ en ‘fout’.
Succes is goed.
Teleurstelling is fout.

Wat nu als alles wat ons overkomt, ons overkomen moet?
Wat nu als er geen ‘goed’ of ‘fout’ bestaat?
Wat nu als deze vragen mij alleen maar meer vragen opleveren?

Teveel denken, geniet ik niet van.
Antwoorden heb ik toch niet.
‘Het giet zoals het giet.’

Dus ik ga maar door met wat ik doe.
Ik geniet van de momenten met vrienden.
Vrienden….bedankt!