Ik hoop dat ik een goede vriend ben. Zelf vind ik dat ik soms te kort schiet. Dat ik meer tijd met ze door zou kunnen brengen.

Samenzijn is het fijnste. Grappen maken die wij alleen begrijpen. Praten over zaken waar de rest van de wereld geen aandacht aan schenkt. Dat beseffen en de rest van de wereld klootzakken vinden. Elkaar aankijken en weten dat het goed is. Gewoon nog één drinken. Herkenning is wat bindt. Iedereen hard zien werken en je afvragen waarom ze dat in godsnaam doen. Voor wie, en hoezo veertig uren? Das zonde van je vrije tijd. Gewoon hangen en niks zeggen. Kijken naar films en weten dat geen enkele film Bad Boys kan overtreffen, maar ja, soms word je verrast.

Tijd maken is belangrijk. Elkaar de ruimte gunnen ook. Of gewoon, elkaar iets gunnen. Het geluk. En dan hopen dat de ander zich gelukkig voelt met wat ie doet. Want ze doen wat ze moeten doen. Iemand ploetert totdat zijn lot zich aan hem onthult. Af en toe is er ruimte voor de diepte, maar voor de rest is’t hopen dat ze weten dat ze bij me terecht kunnen.