Vrij
  • 2 februari 2025
  • Alfons
  • 0 reacties

De voordeur valt achter mij in het slot. De rode loper vloeit alle kanten op, de wereld rolt hem voor me uit. Het leven ligt aan m’n voeten terwijl m’n hoofd opgeslagen is. Glimlachend snuif ik een teug frisse lucht in. Wat een bof, vandaag ben ik vrij. Lichtjes zweef ik achter m’n instincten aan. Oe wie liep daar? Die ken ik nog niet, laten we kennis maken! Och wat groeit hier een mooi sneeuwklokje, hoezo steek zij haar kop in januari op? In het park zie ik een kleine ijslaag gestreken over het water en daar zou het klokje toch van moeten schrikken? Ze is te vroeg opgestaan om een kans van slagen te maken. Een mol zou z’n kop aan de ijslaag stoten als hij zwom.

Met m’n opgepikte ontbijt smoothie snuister ik verder om te zien wat er wordt aangeboden. De loper strekt zich in alle windrichtingen. Ik sluit m’n ogen en laat me dragen door de zin om te ontdekken. De tijd en ik, we kunnen samen stilstaan terwijl de wijzers van anderen rond razen. Ik zwaai ze gedag en zeg ‘kalm an’. Zo’n dag heb ik geen doel, maar ik lijk wel de hele tijd te scoren.

Er zijn nog geen reacties