Vuile was hoort in de wasmand. Die hang je niet buiten, binnenskamers blijft het. Achter gesloten deuren. Hij kleurt het gras van de buren groener. Vuile was trek je niet aan en als je het te lang laat liggen gaat het stinken.

Om vuile was schoon te maken moet je je aan voorschriften houden, maar die zijn niet altijd duidelijk. Daar moet je soms naar zoeken of je moet het gewoon leren door te doen. Het lastige met vuile was is dat je niet altijd weet wiens kledingstuk het is. Was dit de jouwe of is ie mijn verantwoordelijkheid? Deze heb ik gekregen, daar heb ik niet voor gekozen. Ik nam hem aan, maar weet niet of ik er nog voor wil zorgen. Een losse naad is te herstellen, maar wanneer is een gat mode of gewoonweg stuk? Ik heb je dicht op m’n huid gedragen, je hield me warm, maar nu baart je aanblik me zorgen.

Niemand is smetteloos wit, de vlekken kleuren ons karakter. Wellicht gaat het over de kleuren die we de ander liever zien dragen. Over smaak valt niet te twisten, maar soms ligt bitter dicht tegen het zoete aan. Ik laat je nog even liggen.