Waar was jij op zondagochtend 11 augustus 2024 rond de klok van half elf?

Ik lag in bed snotterend te kijken van blijdschap naar Sifan Hassan, die in 2.22.55 over de finish kwam van de Olympische Spelen marathon in Parijs. 42 km rennen en dan in die laatste honderd meter nog kunnen sprinten om je te ontdoen van je laatste opponent. Een Ethiopische vrouw die haar had geholpen door als tegenstander het uiterste van haar te vragen.

Normaliter houd ik het niet vol om zo lang naar zoiets ogenschijnlijks saais te kijken. Dan bekijk ik liever de samenvatting. Maar ditmaal was ik een beetje doordrongen van de grootsheid van haar prestatie. Ze rende in ongeveer één week ook de vijf en de tien kilometer afstanden om na 36uren rust te beginnen aan de marathon. Het koningsnummer die ze pas sinds een jaar beoefend, waar andere atletes dit al jaren beoefenen. Sifan Sifan Sifan, wat ben je een bewonderenswaardige prachtige vrouw die ons toont waar een mens toe in staat is. Droom groot, want, zo quote ze Mohammed Ali: als je dromen je geen angst aanjagen, dan droom je niet groot genoeg.

Het was geweldig om met die wetenschap Sifan een dikke twee uren lang te zien zwoegen tot een gouden medaille. Het was snot voor de ogen fantastisch!