‘Ik vind je heel lief en ik mis je heel erg, MAAR maarr het komt vast wel goed en het komt helemaal uit avonturen en ik denk over na over jou en Roef!’ ‘OOOOooh wat ben je ook een mooierd! Bedankt! Ik denk ook na over de avonturen van ons met Roef. Van jou. Misschien gaat Roef wel heel hard rennen en dan moet jij er achteraan.’

M’n dochter stuurde een spraakbericht als herinnering van m’n warme thuis dat klaar stond met open armen terwijl ik op dat moment baadde in het gezelschap van vrienden, we waren een weekend weg. Dat proberen we jaarlijks te doen en dat lukt aardig. Er zijn automatismen in de omgang ontstaan, niets hoeft, het meeste kan. Van tevoren slaan we boodschappen in en mochten we willen, dan hoeven we het geboekte huisje het hele weekend niet te verlaten.

Vriendschap. Dat je de ander niet hoeft aan te kijken maar in een beweging ziet en weet wat hij wil en wat er in hem omgaat. Praten mag, maar hoeft niet. Als je maar weet dat het kan en mag en dat we er voor elkaar zijn. Zo’n warm nest dat we koesteren. Een vriend hoef ik het niet te vertellen, toch sloten we vandaag het weekend in de app af met de woorden: ik vond het gezellig.