Wat ik zoal meemaak
  • 5 maart 2012
  • Alfons
  • 2 reacties

Ik werd wakker midden in de nacht. Ik wist niet zeker of ik al geslapen had, maar ik ontdekte dat ik kwijlde, dus het was mij duidelijk.
De alledaagse held. Ik ben u. ik strijd tegen de bierkaai van zin en onzin. Tot ik’t heft in eigen hand nam en daarmee de held van mijn verhaal werd. Ik strijd net als u!
Communicatie tussen stelletjes, wachtend op de trein: ze weten niks tegen elkaar te zeggen en spelen met hun mobiele telefoons: “Heb je ‘m nog opgeladen?” “Nee, hij was nog aardig vol.” Ik zou m’n vriendin willen nemen waar we ook zijn en tegen omstanders zeggen: “Ist geen lekker wijf!” NEE!
Nou weet ik niet of ik die Duitsers compleet de verkeerde kant op heb gestuurd of heb geholpen met mijn aanwijzingen?
Oh de conducteur is nederig en dat maakt het onmogelijk voor mij om kwaad op hem te worden. Hij kan nooit de koning van de jungle zijn, machtig, stoer en gevreesd. Ergo – hij kan niet tevreden met zichzelf zijn. Ergo – hij is homo.
‘….en dan doet Heerenveen ’t verdomme daarentegen wel goed! Moest er ook nog eens bijkomen. En die darters verliezen ook nog…klootzakken!” Zijn jonge collega lacht. “Zeg heeft één van jullie twee tijd om mij te helpen?” “O voor camera’s moet je bij onze buurman aan de balie zijn.” “Ok, geen probleem, ga ik daarheen.” “Prima, dan kunnen wij weer verder met ons gesprek. Haha….” De jonge gast schrikt van de eerlijkheid van zijn collega.
Mijn nichtje van zeven kiest voor een jongen die blijkbaar niet knap is. Dit wordt haar verteld door een jaloerse jongen van zeven die haar nog steeds leuk vind, zo laat hij haar weten. Zij hem niet.
Een man die loopt voor z’n winkelende vrouw en lacht hard om haar. – Hoe zou het zijn om een blinde partner te hebben? – Zijn Özan en Häsret families en zijn ze ook verwikkeld in een vete? – De charme ontdekken in het ogenschijnlijk lelijke. – Die kut malteser hond plast zo over mijn achterband heen en de baas straft hem niet eens met elektrische schokken tegen z’n ballen.
Ik voel de angst van het zwartrijden…ieder moment kan ik betrapt worden. Wat zal ik dan doen? – Ik was net Ross,…één uur en twintig minuten in een trein reizen naar een meisje.
Ze bedachten een titel voor m’n boek…Te vaak afgetrokken…en deel II – Kapotgerukt.
Bedankt Sjakie voor de mooie CD. Edwin sterkte met ’t herstel. Harmen, succes met de hobby! Goedemorgen Wieger. Chantal, werkze. En om af te sluiten, een filmpje voor Ed.

wieger
5 maart 2012 - 12:49

Haha morgee fons!

Harmen
5 maart 2012 - 18:58

Gaat goed komen Alfons, bedankt.