Ik ben een twijfelaar. In het veld beklaagde ik mij over de grensrechter. De rechtsvoor zei: ‘Niet zeuren.’ ‘Maar dit klopt toch niet.’ ‘Niet zeuren,’ zei het jonge ventie van Achilles. Er was geen gesprek met hem te voeren, terwijl ik onrecht aan de kaak wilde stellen. Toen ik de tweede helft bij ons grensrechter was, een goal van hen buitenspel vlagde, waardoor de goal ongeldig werd verklaard door de scheids, toen werd de jongen kwaad op mij. Zodra ik weer in het veld stond, en de bal had, kwam hij met razende passen op me afgerend. Voordat hij iets kon doen, speelde ik de bal uit veiligheidsoverwegingen af. Toen hij in mijn schoenen stond, trok hij zich niets van zijn eigen woorden aan. Ik snapte hem niet, en vroeg me af wat de verstandigste reactie was om hem te laten inzien dat ik het niet kwaad bedoelde.
Zaterdag zaten we langs de kant naar het tweede elftal te kijken, en het meisje geloofde niet dat ik oprecht was toen ik zei dat ik het andere meisje de titel van topscoorder van het seizoen van harte gunde. Ze snoof ongelovig na mijn opmerking. Kameraad Lucky Luke, hun coach, beaamde mijn intentie. Het meisje had blijkbaar geen best beeld van mij, en geloofde mijn goede bedoeling niet.
Van nature stook ik. Dan zeg ik bijvoorbeeld dat het meisje eerst maar eens een seizoen zonder blessures door moet zien te komen (waarbij ik met een steek onder de gordel refereer naar haar vele blessureleed in het verleden). Mijn onderliggende intentie is om haar dusdanig te motiveren, om de concurrentiestrijd van mij te winnen. Deze strijd is voor mij leuker dan de prijs zelf, die kan me namelijk gestolen worden. Omdat m’n opmerking echter een pijnlijke kern van waarheid bevatte, kon je ook geloven dat ik gemeen was. Als je dat geloofde, was deze opmerking een bewijs daarvan.
Iedereen ziet de wereld zoals hij hem wil zien. Iedereen leeft zijn eigen waarheid. Ik twijfel over de moeite die ik wil doen om mensen mijn waarheid te tonen. Om hen in mijn wereld welkom te heten. Wat is wijsheid? Als mensen je niet willen geloven, maakt het niet uit wat je zegt. Des te meer moeite je soms doet, des te meer je ze wegjaagt. Maar blijf ik ze met open armen ontvangen? Soms is het verstandiger om de poort te sluiten. Soms.