Tijdens het fietsen, zo moet u weten, begroette ik de één na de ander. ‘Moi, moi, moi.’ Zowat iedereen zei wat terug. Wat een vriendelijk volk die fietsers. Wat was het ontspannend zo’n tochtje. Volgens mij benk maar twee of drie keer ingehaald, niemand zat mij op de hielen. Rustig fluitend fietste ik de meute tegemoet. Vogeltjes luisterden naar mij.
Ik wist vanaf het Paterswoldsemeer waar ik ongeveer de stad zou binnentreden. Die verrassing viel nu weg. Gelukkig kende ik het verloop van de route niet, dus m’n nieuwsgierigheid werd ruimschoots op z’n wenken bediend. Voordat ik het wist vergaapte ik mij aan huisjes die ingepolderd leken en op kleine uiterwaarden gebouwd stonden. Hartstikke gek die lui, dat moest ze natte voeten opleveren. Maar ze woonden prachtig! Hekje achter’t huus die toegang bood tot grasvelden tot aan’t meer. Verwoven met bomen, slootjes en schoonheid. Wat een uitzicht! Dan maar natte voeten, ik snapte ze wel. Ik dacht nog bij mezelf – waarom hef niemand dat tegen mij zegt dat’t hier zo mooi is?! Moet ik eerst een fiets kopen in Zuidlaren om dit te ontdekken.

Eenmaal in stad verdween mijn fluiten en begroette ik niemand meer. Hier was’t ieder voor zich in’t verkeer. De gemoedelijkheid verwarmde mij pas weer toen ik mien straat insloeg. De buurvrouw was met twee kinderen de gemeenschappelijke struiken aan’t snoeien en begroette mij hartelijk. We kwamen aan de praat midden op straat en trots benoemde ik mijn nieuwe fiets. Zij vertelde terloops dat afgelopen week een jongedame bij m’n Mini had geposeerd, moeders had een foto genomen. ‘Oh, dan kan ik hem beter een keer gaan poetsen,’ zee ik en we lachten.

Een aole kerel stopte voor mien fiets die bij ons op de stoep stond. Met grote interesse bekeek hij em en complimenteerde mij met m’n keuze. ‘Wat voor merk is het?’ ‘Een Gazelle.’ ‘Oh juist. Echt?’ en hij kwam naar voren om het embleem te zoeken. Hij vond hem en zei – ‘Ah inderdaad, een Gazelle.’ De man zal eind vijftig zijn geweest en sprak met een Amerikaans accent. Dit was zo’n man die eenmaal aangeslingerd, moeilijk te stoppen was, maar op een vertederende manier. Totdat je er genoeg van hebt. Uiteindelijk vroeg ik hem om zijn nummer, want hij repareerde ook oldtimer fietsen en zo’n mannetje zal ik nodig hebben met mijn rijstijl.

Gegroet beste man.
Gegroet gemoedelijke buurt.
Gegroet avontuur.
Gegroet lezer.