Wikken en wegen is het. Zijn we er klaar voor? Foske wel. Die vraagt er dagelijks naar. Wij zijn denk ik over de drempel gestapt, maar hebben er geen haast mee. Het kan Foske echter niet snel genoeg gaan.

Een hond! Zo’n lummel die je sloffen opeet en je daarna met die onschuldige ogen aankijkt alsof hij begrijpt waarom je boos op hem bent, maar weet dat je niet boos op hem kunt blijven vanwege die lummel ogen. Gelukkig heb ik geen sloffen. Foske wel, konijnensloffen. Kijken of ze het beestje nog zo leuk vindt nadat hij die heeft verorberd.

Zij vraagt er dagelijks naar, dat komt door haar moeder die haar tijdens onze juni vakantie voorbereidde op z’n komst terwijl ik m’n verzet langzaam liet varen. Drie keer wandelen op een dag is gezond voor me nu ik met voetbal ben gestopt en ach dat poep rapen zal meevallen, honden hebben geen diarree toch?

We weten ongeveer welk ras we willen qua karakter eigenschappen en een vriend van Djoek is hondenfluisteraar. Hij wil ons vast helpen om een pup uit te zoeken, we rekenen op zijn kennis als vraagbaak en zullen zo’n cursus volgen voor het opvoed gedeelte. Voor de rest springen we langzaam in het diepe. Té langzaam volgens die kleine.