Hij start het nummer van Dire Straits – ‘Telegraph road’. ‘Wow dit lied duurt veertien minuten!’ verbaas ik mij blij. Waarop hij een anekdote uit z’n mouw schudt en ik hem eigenlijk in z’n mouw wil kijken omdat hij daar zoveel uit tovert dit weekend. Zijn anekdote gaat over een Pixar korte film waarin vogels op een telegraaflijn zitten en…‘de lijn gaat dan zo’ waarbij hij z’n handen naar elkaar brengt in een dalende beweging. Dit zag hij een keer bij vriendje Daat en dit liedje doet hem daaraan denken. We luisteren in ontspannen sfeer het nummer uit en dan start hij het lied Babylon van ene David. ‘Ook met dank aan dé Daat,’ memoreert hij.
De jongens aan de klaverjastafel verzoeken om Bloodhound Gang en Chantal draait de plaatjes met extra bas door de villa speakers waarin we dit wintersport weekend verblijven. ‘Lekker pik’ zeggen ze de hele tijd. Dat blijkt een populaire zin onder de jeugd te zijn. Ik waag mij er niet aan, straks blijft het hangen en zijn het m’n dochters eerste woorden.
‘Hoe schrijf je self esteem?’ vraag Chantal aan de klaverjassers. Hij krijgt antwoord, vindt het lied en na de intro gitaren buldert iedereen uitbundig – LA LAA LA LA LAAA LA LA LAA LA LAA! Chantal showt luchtgitaar skills en schakelt moeiteloos over op de drums van z’n bovenbenen. Twee seconden later hangt ie chill achterover en voelt aan z’n linker pols. Die doet pijn, toch teveel gedaan. Misschien te zwaar getild. Dan loopt Lucky Luke opeens in VVS te filmen. ‘Dat betekent dat je niet meer mee doet,’ wijs ik hem op de VVS film-regel. ‘Sssst’ fluistert hij alsof z’n eigen stem niet opgenomen mag worden. Sjakie deelt heerlijke stroopwafels uit en Chantal wijst ze zonder te kijken af, kijkt vervolgens toch en schrikt. ‘HO wacht, toch wel! Mmmm stroopwafels.’

In onze democratie ontstaan ideeën zo: ‘Zullen we een restaurant bekijken?’ stelt A voor. ‘Wat hebben we daar nou aan?!’ zegt B. ‘Dan gewoon even wandelen?’ zegt C. ‘Wat hebben we daaraan?!’ antwoord D. ‘Ja, gaan we doen, maar eerst even wachten op de eitjes van Sjakie,’ concludeert E. Democratie werkt.
‘Ik heb er vier,’ zegt Sjakie over de eitjes. Drie mensen hebben belangstelling. Ik vraag – ‘Wat ga je doen, bakken of koken?’ ‘Koken.’ ‘Dan hoef ik niet.’ Jeep wel en zo bedient de kok tevreden gasten. Lucky Luke stelt mij de vraag of ik al een shotje heb gehad. ‘Nee,’ en pardoes kreeg ik één aangereikt. ‘Hmmm er staat op dat er 45 kruiden in zitten, dat moet wel gezond zijn.’ Ik schenk het flesje in m’n glas, laat het glas even staan en dan BAM tik ik em achterover. Respect heb ik opeens verdiend. Blijkt dat zij dit niet hebben aangedurfd op een eerder moment en meerdere slokjes nodig waren. M’n status is even bovenaan.

Tijdens de wandeling komen we een barman tegen die geen drank schenkt, het maakt niet uit hoe lang of vaak je aan z’n bar gaat zitten. Daar wilden wij niet langer zijn. Ik wilde trouwens een cornetto van hem, maar ook daar had hij geen tijd voor. Beteuterd droop ik af, het leek me heerlijk. Uiteindelijk belanden we in een restaurant voor het eten en Jeep zei: ‘Als er vier minder knappe zijn, dan is de mooiste direct de knapste.’ Maar de afsluiter was weer voor Chantal: ‘Ik krijg de wind van voren, ik krijg de baard van achter.’