Zondagochtend en veel te vroeg word ik wakker. Althans, dat is wat mijn lichaam aangeeft. Mijn wekker geeft namelijk tien voor tien aan. Dat is door de week een uitslaapmomentje. Nu is het te vroeg. Even zeiken, en weer gaan liggen.
Beelden komen en gaan. De nacht bracht veel moois. Whisky bijvoorbeeld! Niet voor mij, maar voor Tomboy. Hoe aardig hij ook was om mij te trakteren op die shit, niet voor mij zoals ik al zei. Tom plukte er z’n vruchten van. Met een chevrolet sleutel hebben we geprobeerd om z’n fiets te openen. Dat zegt genoeg over ons. Hij hield het bewonderenswaardig goed vol om achterop te blijven zitten vanaf koos naar het speenkruid oid. Vanaf de hal in zijn huis, redde hij zichzelf wel weer.

Hoe mooi begon de avond. Je kwam binnen, werd direct ondervraagd met het vuur aan je schenen en een fel licht in je ogen: “WIE HEB JIJ!” Zo schreeuwde de beul van de feestcommissie. Gloeiende, moet ik direct al het mysterie ontknopen rondom de vraag wie mijn slachtoffer is. Het blijkt de beul zelf te zijn. Die vlucht daarna dus ook direct met de staart tussen zijn benen in een hoekje. Janken is het geblazen.

De gedichten waren niet voor de zwakzinnigen onder ons. Menigeen had zijn best gedaan. Ik dacht dat die Bos een baan had, maar volgens mij heeft hij daar nog veel te veel vrije tijd. Alles om die Dam zo lang mogelijk op het podium te houden. Nou dat is een ieder gelukt! Wat heeft die Dam vaak in de spotlight gestaan. Het slachtoffer zijn van het sarcasme van je teamgenoten, dat is ook entertainment. Hij verdraagt het allemaal als een man en is zich bewust van zijn entertainende rol. Ben trots op je Dam!

De alcohol mag geen prijs hebben vanavond en daar maken we gretig gebruik van. Alsof het de dorst lest en wij ons in de sahara bevinden. En dat er alcohol gedronken is, dat was te merken. De koe van Bosding heeft het gevecht niet overleefd. Robbert D. doet alles voor een tientje en waagt z’n gezondheid door via een stoel op de kartonnen chaos te springen. Die kartonnen dozen komen dan weer verrekte goed uit om de leus: “Kevin Heumo” op te schrijven. Wat weer een vloedgolf aan klappen als gevolg heeft. Vele gevechten worden er op het podium uitgevochten. Fons vs. de rest en de lichtgevende kwabberdildo bleek een uitermate fijn wapen te zijn. Velen heb ik getroffen, inclusief mezelf. De battle ging nog even verder in het rechter gedeelte van koos. Maar niet alvorens Bart mij aansprak op het bevuilen van zijn vloer met bierviltjes. Een grote bek was mijn respons. Stoken zit me in het bloed. Maar wat wil je ook met de herr Kampfs in de familie.

Het rechtergedeelte bracht rollen over de biljarttafel en whisky voor de boy. De mijne heb ik aan Jos Smit gegeven, met de opmerking erbij dat hij daar toch niet dood aan gaat. Grof. Maar dat mag ik tegen Jos zeggen. Ik kan veel maken, maar niet alles. Ruud zegt dat ik vervelend ben. Dus ik gedraag me. Tot ik buiten kom en bij dè achtervolging op Tom een halsbrekende stunt uithaal. Dat kost me bijna mijn gezondheid. Als ik over een bankje heen wil springen, door me erop af te zetten, blijkt de bank glad te zijn. Mijn been glijdt door en mijn bovenlichaam hangt half over de bank heen. Nu krijg ik de lachers op mijn hand door leedvermaak. De volgende ochtend zegt mijn knie en mijn hamstring dat ik beter om de bank heen had kunnen lopen. Het zij zo.

Uiteindelijk belanden Sjakie Kippengaas, @ en mijzelf in het skopje. Waar het reuze druk is en mijn favoriete barvrouw in Funky Town staat. Ze zwaait naar me. Abke zou ik ook nog in mijn column vermelden, bij deze. Ze houdt niet van de aandacht, ze leest liever m’n column. Geen woord meer over jou. Jos G is ook in the house, net als Bart v. O. De meningen over de DJ in the plaza verschillen, maar hij is erotic, hypnotic en exotic. Althans, zoiets staat in z’n msn naam. De nacht valt en de ochtend komt alweer in het verschiet. Geen isis. Daar ben ik al eeuwen niet meer geweest en dat houd ik graag zo. Zelfs ik trek mijn grens om mijn waardigheid hoog te houden.

Onderweg naar huis fietsen Sjakie en ik op z’n Bartjes. Dat is maar goed ook, anders was ik mijn vrienden Gerwin en Lenneke voorbij gesjeest. Tien juli gaan ze trouwen en ze hebben een lekker mokkel voor mij in het verschiet liggen. Jeumig, dat duurt nog meer dan een half jaar. Kan dat niet wat sneller? We zullen zien. We hebben de nacht overleeft en Sjakie beloof ik een column. Morgen maar eens kijken of Tom weer de man is. Dan staat Pete Murray op het programma. Geen training dus. Waar alles de revue nog eens zal passeren. Fijn leven iedereen!