‘Meneer, meneer. Hallo! Ja hallo, zou ik u iets mogen vragen?’ ‘Dat ligt eraan. Kijk ik ben nogal gevoelig voor vleierij en ik raak snel afgeleid door schoonheid. Dus het kan maar zo zijn dat ik je vraag niet versta omdat ik mij in jouw aangezicht verlies.’ ‘Eh dank je wel, u mag er ook wezen.’ ‘Vleierij, ik was er al bang voor. Och ik ben daar zo gevoelig voor. Zullen we er even bij gaan zitten?’ ‘Nou mijn vraag hoeft niet lang te duren, ik vroeg me af of u zweeft?’ ‘Schat, ik ben zo high als een vlieger. Nee maar echt, altijd rond dit tijdstip dan heb ik al twee groene sigaretten geïnhaleerd. Althans, hoe laat is het?’ ‘Het is bijna vier uur in de middag meneer.’ ‘Herstel, ik heb me vergist, één groene. Dat doe ik snel hé, mij vergissen. Maar dat komt gewoon omdat ik in de war raak van dat verschil tussen wat je zegt en hoe je eruit ziet. Dat komt gewoon niet overeen. Dat zal ook wel lastig zijn voor jou. Of laat ik dat eens vragen – is dat lastig voor jou?’ ‘Ergens voelt dit als ‘me too’ meneer.’ ‘Oh nee, ja, ohw…’