Helemaal vergeten te vertellen door al die drukte met de politie. De tweede plek is het geworden. Tweede. De eerste na de eerste plaats. Het was niet waar ik mijn hoop op had gevestigd, vandaar dat ik tijd nodig had om ‘t te laten bezinken. Verliezen brengt niet het beste in mij naar boven, vraag maar aan m’n vriendin of vroegere teamgenoten (of huidige).

De schrijfwedstrijd heb ik het over, ‘Nieuwe Gronings schrijftalent’. De stadsbibliotheek had de wedstrijd in het leven geroepen en ik heb er eerder over geschreven. Met veel bombarie viel ik jullie ermee lastig en om u dan de afsluiting van de strijd te onthouden alleen omdat ik niet won, dat is kleinzerig.

Tweede van de zeventig deelnemers. Nou, dat wil wat zeggen. Eigenlijk moet ik dat grote compliment maar eens als veren in m’n reet steken. Je schrijft een boek, een onbekende ziet het liggen en besluit het te lenen. Dan kan het alle kanten opgaan, de spanning stijgt bij de schrijver alware hij een kok die aanschouwt hoe zijn gerecht wordt gegeten. Een negen! Ik wilde mezelf direct een sticker opplakken en trots m’n rapport aan vader en moeder tonen.

Tweede, hoe mooi kan het gaan!?