Fundamenteel lui.

Hallo beste lezers, ik ben terug van vakantie! Inderdaad, wij waren op vakantie. Vriend en ploep.com directeur Sjakie Kippengaas heeft de afgelopen drie weken de honneurs voor de column waargenomen. Met verve mag ik wel zeggen, de man zegt waar het op staat. Ploep.com, snoeihard op je bakkes is dan ook het adagium.

Ik viel de deur in huis met wat mij deze week is bijgebleven. Afgelopen week ben ik begonnen met het lezen van een dikke pil waarin de schrijver zichzelf fundamenteel lui noemde. Mijn hart maakte, toen ik dat las, een sprongetje van geluk door herkenning. Potverdikke, dacht ik, als hij deze eigenschap met mij deelt, dan is er hoop voor me.

Want hoewel ik mij dagelijks met een gerust hart van vele taken verschoon, veroordelen anderen mij tot luiheid. Voor hen vormt het een groter probleem dan voor mij. De schrijver benoemde dat hij zocht naar betekenisgeving, een doel waar hij zich op kon storten. U allen weet dat ik dat doel inmiddels gevonden heb – ik hoef immers alleen maar te zijn.

Hij schrijft echter dat hij zichzelf disciplineerde, ten koste van z’n luiheid, door een strak regime van dagelijkse structuur (Hank Moody zou hem een opgever noemen, bezwijker onder de druk van buitenaf).

De schrijver is… tromgeroffel en meer uitstelwoorden: Barack Obama. Hij en ik delen dus van nature fundamentele luiheid als karaktereigenschap en waar hij hem onderdrukt door een strak regime, geef ik hem de vrije loop. Zo zijn we elk een voorbeeld voor velen!